L'Encantada - Nadau

Nadau. L'encantada

Patapim, Patapam,
No sé d’on ha sortit,
Ni tan sols m’ha mirat,
I de cop he perdut
La gana i la set.

Patapim, Patapam,
No sé què m’està passant,
I sense cap pietat,
Ella fa el seu camí,
Camina ben recta.

No sé com es diu,
Per mi és l’Encantada.
Per veure-la passar,
Jo em poso aquí,
Cada matí a esperar-la.

No sé com es diu,
Per mi és l’Encantada.
Només penso en ella
Nit i dia,
I dia i nit.

Jo, sempre havia sabut
Dir que no, dir adéu,
Jo, mai havia volgut
Suplicar a home ni Déu.
Ara, ajupo el genoll,
A l’església, amb el cap baix,
Per demanar allò que vull:
Respirar al seu costat.

De la terra o del cel,
Com un llamp,
Tot ha capgirat,
Res no tornarà a ser,
No, mai com abans,
Ni el fred de la neu,
Ni el verd de la prada,
Ni el cant d’un infant,
Ni la cursa del sol
Que empeny els anys.

No sé com es diu,
Per mi és l’Encantada.
I si no és avui,
Demà segur,
Li parlaré.

No sé com es diu,
Per mi és l’Encantada.
Demà li diré:
Només he viscut fins ara
Per trobar-vos a vós.

Jo sempre ho havia sabut,
Dir que no i dir adéu,
Jo mai ho havia volgut,
Mai pregar a home ni a Déu.
Ara he ajupit el genoll,
Dins l’església, amb el cap abaixat,
Per mendicar allò que vull:
Respirar al seu costat.



Patapim, patapam
Non sèi d'on ei sortida
Non m'a pas briga espiat
E m'èi pergut suu pic
E la hami e la set

Patapim, patapam
Non sei ço qui m'arriba
E shens nada pietat
Que'n va lo son camin
Que camina tot dret

Non sèi pas lo son nom
Tà jo qu'ei l'Encantada
Tà la vèder passar
Jo que'm hiqui ací
Tot matin a l'argueit

Non sèi pas lo son nom
Tà jo qu'ei l'Encantada
Non hèi pas qu'i pensar
E la nueit e lo dia
E lo dia e la nueit

Jo tostemps qu'avi sabut
E dìser non e dìser adiu
Jo jamei n'avi volut
Jamei pregar òmi ni Diu
Ara qu'ei plegat lo jolh
Dehens la gleisa capbaishat
Tà mendicar çò qui voi
Aledar au son costat

De la tèrra o deu cèu
Tau com la periclada
E tot a capvirat
Arren non serà mei
Non jamei com avans
Ni lo hred de la nèu
Ni lo verd de la prada
Ni lo cant d'un mainat
Ni l'anar deu sorelh
Qui hè córrer los ans

Non sèi pas lo son nom
Tà jo qu'ei l'Encantada
E si n'ei pas tà uei
Tà doman qu'ei segur
Que l'anirèi parlar

Non sèi pas lo son nom
Tà jo qu'ei l'Encantada
Doman que'u diserèi
Dinca ací qu'èi viscut
Sonque tà v'encontrar

Jo tostemps qu'avi sabut
E dìser non e dìser adiu
Jo jamei n'avi volut
Jamei pregar òmi ni Diu
Ara qu'ei plegat lo jolh
Dehens la gleisa capbaishat
Tà mendicar çò qui voi
Aledar au son costat